Lubię o sobie mówić, że jestem kobietą w drodze… w drodze do siebie, do zrozumienia kim naprawdę jestem…

Do tego wszystkiego co mnie buduje, przy czym wzrastam, pięknieję…

Czasem myślę o sobie… Matka… czasem… poetka… innym razem córka, pielęgniarka, pedagog, wykładowca…

A potem czuję, że już nic z tych nazw nie ma znaczenia… po prostu człowiek… zakochany w życiu… który uwielbia uwielbiać… tworzyć, być z ludźmi, podróżować, wpinać kwiaty we włosy, żyć i czuć się jak zachwycający ogród…

Kocham być sama… to dopiero cudowne… kocham być z ludźmi, a to dopiero mistycyzm, kocham przytulać… kocham zwierzęta, drzewa, kwiaty, niebo błękitne… zapach róży… kocham się uśmiechać i widzieć uśmiech…

KOCHAM KOCHAĆ

I to pokazuję innym. Zabieram ich w podróż… do samych siebie… do tego co oni kochają i mówię PATRZ… oto prawdziwy TY… to w Tobie budzi się słońce, to w Tobie zakwita maj… to Ty jesteś Niebem, które zeszło z Nieba…

Czas abyś to poczuł…